ANNE SARI
Örtü kara ve belek bulutlar, KIRVAN’ı yine akşamdır, daha güneş sarı
Sen yoktun bu sefer rahat etmedim üstünde, o senin sarı minderinde
Gölgesini silkelemedi üstüne, kalbinin yarasına yetimin senin anne
O kapımızın kenarına ektiğin ağaç bu sene almadı sarı elma
Bu zavallının yara ve dertlerinin kahrına gecenin önünü aldı sarı ay
Değil sıcaklık, ateş düşürdü gönlümün içine o senin sarı yünlü yorganın
Ne yapayın o harabeyi ki yoktur senin elinin koşunsun gelmediği yer
Unutmadım anne senin o gri ve belek ve sarı nokta desenli fistanını
Keşke dem SEREVDİN zamanı çadırın kenarı sarı kayalığın karında olaydı
Gönlüm böbreklerim hasret senin meşkinden sarı yağlı bir tas ayrana
Çadırımızın yeri ve duvarını süsleyen o desenler sesinin elindendi
Hatırlıyorum senin bir tevn oluşturmuştun sarıçiçekli QICI MERG ‘te
Gözümün önünden geçiyor kırmızı peştamalın ve o sarı boncuklu yazman
Ben ve kendine dualar ederdin o KÂBE ortada, kenarı sarı seccadeden
İnşallah kabul olur ikimizin de duaları beraber cenneti ala da
Bana kaldı anne senin dualarınla o siyah taneli başlığı sarı tesbihin
Hasretim duana ve gölgene ben, güzel sarı kınalı uzun saçlım
Artık duramam bu viranede senin konun gelmediği yer yoktur.
Soğuktur sensiz anne o duvarı sarı taştan yapılmış olan evimiz
Sensiz bir gün daha ömrümden almış gider KAŞİ Zer’de yolcu güneş.
MEHMET ORMANGÖREN
