Gün gelir şöyle bir pencereden dışarıya bakarsan
Ve o an, bir kalabalık bir telaş görürsen
Şaşırma hemi.
Belki sesler duyarsın kulağını parçalarcasına
Kimileri Allah rahmet eylesin der
Kimileri tanırda yazık oldu diye söylenir.
Ve sen pencerede donup kalma hemi.
Belki kendine mırıldanıp
Kim ola ’ki acep diyerek
Bir rahmet te senden dökülür inciler gibi.
Ya da bir his çöker içine titremeye başlarsın
Ellerin, ayakların buz kesilir, çakılır kalırsın olduğun yerde
Sorular kurcalar aklının her bir yanını
Gündüzün aydınlığı geceye karışmış gibi
Karanlıklar sarmalar göz bebeğini.
Ve sen, düşe kalka bir çırpıda ineceksin merdivenleri
Kalabalığı yarıp, geçeceksin bir çırpıda.
Hayırlar, olmazlar dökülürken ağzından
Kelimeler düğümlenmeye başlar boğazından
Donup kalmak nedir olduğun yerde
Bir çırpıda yaşayacak
Neşter vurulmaz diyeceksin her derde.
Ben gittim sen kaldın mı sanacaksın
Bak sana gelirken, sana koşarken
Kapının önündeyim işte.
Yol yakın, Dünya fani, elbet gelecek zamanı
Bende sabır, sende telaş
Belki yarın, belki yarından da yakın
Bekleyip duracağım seni özlediğim yerde.
Çok bekletme, salma beni derde, kedere.
MEHMET DUMAN
